Zes dagen naar het verre Zuiden van Spanje naar twee Nationale Parken N.P. Doñana en Parque Natural Sierra de Grazalema. Het doel was de vogeltrek. In deze Nationale Parken verzamelen de vogels voordat ze de oversteek maken naar Afrika om te verzamelen. Dat was het verhaal.
13 oktober 2024
Het is midden in de nacht als de wekker gaat. Spullen in de auto en op naar Schiphol. Auto geparkeerd op P3 en met de bus naar de luchthaven. Ruimbagage afgegeven en door de security ondanks het vroege tijdstip was het al best druk. We lopen direct door richting C-pier. Want we vertrekken vanaf gate C7. Sonja heeft nog appeltje in stukjes mee dus even ontbijten. Oh, we hebben een gate change en dus weer lopen naar de D-pier. Het is nu gate D81, helemaal aan het einde. Goed voor de stappenteller zullen we maar zeggen. Enfin we zijn er.
Een half uur na schematijd vertrokken we. We werden al gewaarschuwd voor turbulentie onderweg. Nou dat was niet voor niets. Bij het vaart maken op de baan had de wind al enorm vat op het toestel. Onderweg veel geschud, gelukkig geen luchtzakken. We proberen wat te slapen wat niet echt lukte. Boven Spanje is het zwaar bewolkt en als we landen zien we dat er bij Sevilla een hoop regen is gevallen. Ook hier staan de landerijen helemaal vol met grote plassen water.
We zijn geland. Het is nat hier. Maar nu gelukkig even droog. Als we bij de band aan komen zien we de eerste tas al aankomen. Gelukkig volgt de tweede al snel. Op zoek naar de autoverhuur het blijkt dat ze kantoor hebben in de parkeergarage en dat klopt helemaal achteraan in de hoek. Er staat een rij maar het gaat redelijk snel en na een uurtje rijden we rond in Sevilla.
Een supermarkt die open is hebben we nog niet gevonden maar wel Cafetaria El Capricho waar we een tosti en koffie/thee hebben besteld. Even ontbijten, het was best vroeg vannacht 02:15 uur.
Omdat we toch nog niet in ons hutje mogen rijden we direct door naar het National Park. We gaan naar het visitor center El Acebron om te vragen waar we het beste heen kunnen om migrerende vogels te spotten. De mevrouw aan de balie kon 2 woorden Engels: 'No birds'. Oh nee, vier woorden Engels, 'No water, no birds'. Oeps. Nader onderzoek gaf ook aan dat er hier al sinds Pasen geen regen meer is gevallen en alle moerassen droog staan. Dat zal al een aantal jaar zo zijn want vogeltjes kijken niet op internet. Nou is er de afgelopen twee dagen net wel veel regen gevallen van de storm die hier het Europese vasteland op kwam en tot zuid Duitsland heeft huis gehouden.
We rijden wel het Nationale Park Doñana in. We pakken maar direct de verrekijker en camera erbij en spotten een Roodborsttapuit en een Kuifleeuwerik. Toch leuk.
Een rijke heer had hier een paleis (Palacio del Acebron) laten bouwen met een tuin waar je U tegen zegt met allerlei bijzondere planten. Dit was rond 1960. Maar na overlijden stond het 10 jaar leeg en de tuin is niet onderhouden en overgenomen door de inheems planten. Zonde. Maar evengoed mooi.
Als we weer bij de auto zijn zien we een tiental roofvogels door de lucht zweven.
We stoppen nog even in El Rocio. Een mooi dorpje. Cabbaleros... Cowboys... Beetje western achtig. Op de straten ligt ook heel veel zand en dat is niet omdat het vanuit zee is aan komen waaien. Met plek voor het huis voor paard aan het hek ipv auto voor de deur.
Waarschijnlijk vanmiddag iets bijzonders te doen geweest want het was al druk dat we op de heenweg naar Doñana er langs reden maar nu was het gezellig druk en liep iedereen weer beetje naar de parkeerplekken. Toch evengoed mooi dorpje!
Mooie kerk met natuurlijk een Madonna die in processie wordt rond gedragen en naar het schijnt hele groepen pelgrims hier naartoe trekt.
En dan rijden we naar ons verblijf Ardea Purpurea voor de komende drie nachten. Helaas zijn in het laatste dorp ook alle supermarkten gesloten. Als we aankomen staat het parkeerterrein stampvol net zoals het bijbehorende restaurant. We vinden een plekje en checken in. We hebben een mooi hutje in een ruime tuin. Omdat we nog niet echt wat hebben gegeten en het diner hier pas om half negen start maar gevraagd of er nog een plekje vrij is in het restaurant. Gelukkig wel. We gaan voor een verlate lunch. Nou en dat was voortreffelijk. Het restaurant staat niet voor niets in de Michelin gids. Ze zei nog 'to share' waarbij we dachten, een voorgerecht gaan we niet delen maar ze had gelijk. De Spaanse bitterballen, Iberico ham en een overheerlijke salade met resp. garnalen en Parmezaan. En we blijven hier 3 nachten. Nou dat komt wel goed.
Na de verlate lunch loopt Sonja met de camera een rondje om vogeltjes te zoeken. Op een struik zitten wat vlinders.
Verderop een paar Blauwe Eksters.
Na het rondje even een uurtje slapen want de dag is al lang. Daarna nog een rondje gewandeld en de Zwarte Spreeuw gespot.
Mooie zonsondergang, hopelijk morgen ook weer een beetje zon want de voorspellingen zijn niet best.
14 oktober 2024
Het grijs weer en het miezert, niet echt het weer wat je verwacht als je in Zuid-Spanje zit. We gaan een rondje rijden, kijken of we toch nog wat vogels kunnen vinden. In een dorpje zien we een ooievaar op een nest zitten. Dus maar even gestopt om wat foto's te maken. Het ooievaarsnest wordt overigens ook gebruikt door heel veel mussen die er ook een nestje in hebben gemaakt. Wel zo gezellig.
Er zijn hier overigens heel veel ooievaarsnesten te vinden. En dan rijden we langs een weg waar het stikt van de ooievaars.
Rechts van de weg lopen ze in het drooggevallen moeras land en links van de weg is het wat natter. En wat zijn ze met veel. Echt enorm.
Tussen alle ooievaars zien we ook veel witte Zilverreigers.
Een groep van negen Zwarte Ibissen vliegt over onze hoofden.
Een verdwaalde Lepelaar vliegt langs.
En uiteraard komen de Ooievaars ook langs vliegen.
Zo staan we een tijdje langs de kant van de weg te fotograferen. Als we te dichtbij komen vliegen ze op om 20 meter verder weer te gaan staan.
We rijden door naar Dehesa de Abajo, hier zouden dus normaal veel vogels in de omgeving moeten zitten. Maar waarschijnlijk al jaren niet meer. Het vroeger prachtige gebouw ziet er vervallen uit.
Op het hek zit wel een prachtige Hop en op het dak een ooievaar op zijn nest.
Ooievaarsnesten zie je hier in overvloed. Op elk hoog punt liggen de takken van de grote nesten.
Zelfs alle knotwilgen langs de oude oprijlaan hebben een nest in de kruin. We willen een stukje gaan wandelen hier, helaas begint het weer te regenen en zijn we net op tijd terug in de auto voordat het helemaal losbarst.
We besluiten maar naar de zuidkust te rijden misschien dat we daar nog vogels vinden. We komen aan bij Almonte aan het strand. Hoe dichter we bij de kust kwamen, hoe meer het opklaarde en als we de auto parkeren schijnt zelfs de zon. Vamos a la playa oh oh ohoho... Hier gaan we even lunchen bij een barretje. Todos espanolos... dus dat moet goed zijn.
Tegen beter weten in gaan we nog even langs bij het andere visitor center van het N.P. maar ook daar hetzelfde antwoord. De vogels zijn gevlogen want er staat geen water. We hebben wel nog even lekker in de schaduw in een kijkhutje gezeten. Waar we toch nog wat kleine vogeltjes kunnen fotograferen.
We rijden nog even verder langs de kust naar Playa del Mazagon. In dit gebied staan heel veel prachtige bomen. Het is een dennenboom, wij vinden het meer een uit-de-kluiten-gewassen broccoli. Zomers is het hier héél erg druk te zien aan de grootte van de parkeer- en picknickplaats. Nu niet.
De duinen zijn hier helemaal versteend en daarna weer uitgesleten. Mooie kustlijn zo.
15 oktober 2024
Vandaag wordt het weer fijn een eindje rijden. Omdat de rivier Guadalquivir (welke van Sevilla naar kust loopt) geen bruggen heeft gaan we via Sevilla aan de andere kant van de rivier naar het zuiden. Eerst maar eens kijken bij de zoutwinning bij Bonanza. Misschien flamingos hier? Nou nee. Het is hier koud, nat en het waait hard en geen vogel laat zich hier zien. Dan even door het natuurgebied maar ook daar niets. Wel mooie broccoli bomen en giga slechte weg. Gaan we deze echt verder inrijden het zijn meer kuilen dan hobbels en we zitten niet eens op 1/3e dan maar terug. Enfin, we kijken - als de bui over is - even bij het meertje hier want ja, je weet nooit. Mooi moment om broodje op te eten. En tussen de buien door is er een verwachte lichte lucht... Dan weer even kijken. Tijdens het wachten zien we dat je via het dorp ook zicht op het meertje hebt dus met de auto erheen. Gelukkig zijn we niet gaan wandelen want het plenst nog steeds en als we thuis achter in de tuin kijken zien we gemiddeld meer vogels dan hier aan het meertje. We vertrekken richting Cádiz misschien dat direct aan de kust de regen stopt. Nou nee dus. Wel zien we enkele verdwaalde flamingo's. Dus wij van de snelweg en kijken of we in de buurt kunnen komen. Niet echt maar we zien er in de verte precies drie zitten.
