Dinsdag 17 juli 2018 

 

Het zonnetje is al op maar gelukkig staan wij nog in de schaduw van de hoge pieken achter de camping dus langzaam worden we wakker. Het is weer even wennen zeg op een matje in een slaapzak. Gelukkig niet echt koud gehad er lag dan ook een dik dekbed op het voeteneind. Ja je moet het wel comfortabel maken in een tent.

Verse broodjes gehaald in het winkeltje en heerlijk in het zonnetje ontbeten. Het is nog wel fris maar dat zal niet lang meer duren.

 

20180717_DSC4444  

 

We willen vandaag een wandeling gaan doen rond de Rosengartengruppe. In het boekje staat dat deze wandeling redelijk te doen is dus laten we rustig aan beginnen. Om te kunnen starten met de wandeling moet je eerst met de kabelbaan omhoog en aan het eind met een andere kabelbaan weer naar beneden.

 

We parkeren onze auto in Vigo di Fassa. Dit is nog niet zo eenvoudig want ook hier geldt in elk straatje een parkeerverbod. We worden geleidt naar een parkeerplaats een eind buiten het dorp. Er gaan wel kleine shuttlebusjes maar wij moeten met de stadsbus naar de kabelbaan. Zo lopen een beetje te zoeken en dan zien we een vvv dus maar even naar binnen voor informatie.

 

We besluiten direct om onze kaart van Val di Fassa te 'upgraden' tot een panorama pas. Deze geeft ons de mogelijkheid om gedurenden zes dagen gebruik te kunnen maken van de bus en drie dagen gebruik te maken van alle kabelbanen in het gebied. Dan lopen we verder naar de bushalte en bekijken het time-schedule van de bus. Hmm er gaat er nog maar één om 11:15 en dat is het geweest. De volgende gaat pas weer later in de middag. We blijven toch maar even wachten want er staan meerdere mensen dus hij zal nog wel komen.

 

De buschauffeur is gelukkig er hulpvaardig ook al is zijn Duits of Engels niet echt fantastisch (en ons Italiaans ook niet). Om de kabelbaan te willen bereiken die we willen hebben moeten halverwege overstappen op een andere bus. We bekijken de kaart nog even goed en blijkt langs de route van de bus waarin we zitten nog een andere kabelbaan te zijn die ook omhoog gaat. Dus daar maar voor gegaan.

 

We starten nu bij de Paolina kabelbaan (i.p.v. de Frommeralm) dit betekent dus een iets kortere wandeling maar wel een start met een klim om hoogte te winnen en op het andere pad te komen. De kabelbaan brengt ons van 1636 meter naar 2130 meter hoogte. Daarna moeten we zelf nog zo'n 100 meter in hoogte winnen om op het pad te komen.

2018-07-22_09-29-26  

 

 

Boven hebben we een prachtig uitzicht rondom. Echt prachtige bergen met in de verte nog behoorlijk wat sneeuw op de toppen. We genieten een tijdje en maken de nodige foto's maar dan moeten we er toch aan geloven. Het is direct steil omhoog, ach ja de ene voet voor de andere en dan kom je er wel. En zo komen we dus op het pad wat 'redelijk' vlak rondom de Rosengarten loopt.

 

20180717_DSC4512  

 

De Rosengarten, in het Ladinisch 'Enrosadüra' wat veel mooier klinkt is een groot, loodrecht bergmassief. Het Ladinisch is een taal wat in dit gebied waar wij zitten wordt gesproken naar het Italiaans. De naam Enrosadüra komt uit een mythe uit het rijk Fanes, dat hier ooit, ver voor de komst van de Romeinen, gelegen zou hebben. De dwergenkoning Laurin bezat destijds een prachtige rozentuin. Maar op een dag vervloekte hij de rozen uit liefdesverdriet. Geen mens zou ooit nog een blik op de rozen werpen, zowel bij dag als bij nacht zouden ze in steen veranderen. Maar aan de schemering had de dwergenkoning niet gedacht. Sindsdien licht de vervloekte rozentuin tussen de dag en de nacht rood op.

 20180717_DSC4502

 

 

Daar gaan wij dus een wandeling maken. Het zijn inderdaad prachtige hoge rotsen waar we onderlangs lopen. Na een uur komen we aan hij het Christomannosmonument. Dit is een 2,7 meter hoge en 370 kg zware bronzenadelaar die hier in 1912 werd geplaatst ter herinnering aan de Weense dr. Theodor Christomannos, die wordt gezien als de pionier van het toerisme in de Dolomieten. Nou dat is hem goed gelukt want we zijn echt niet de enige die vandaag op pad zijn.

 

Bij het monument rusten we even en kijken we even op de app of er hier misschien ook een geocache ligt verstopt. En ja hoor, er moet even voor worden geklommen want het ligt natuurlijk niet vlak naast het pad. Maar gevonden wordt deze. We lopen weer verder en zijn nu aan de andere kant van de Rosengarten en hebben nu zicht op het Fassatal met de verschillende dorpjes. We vinden nog een Edelweiss (bloemetje) maar laten dit uiteraard staan. In de verte zien we nu de kale toppen van de Marmoleda en de Sella. Oh wat is het hier prachtig zeg.

 

Bij de Rotwandhütte is het even zoeken hier kruizen verschillende paden en we moeten wel het juiste pad hebben anders gaat het mis. We moeten in ieder geval gaan dalen. Er zou een pad zijn met staalkabel maar die vinden we niet maar op de digitale wandelkaart op Martin's telefoon zien we dat we juist zitten want onze locatie wordt exact aangegeven. Lang leve de technologie.

 

Het is een behoorlijk steile afdaling waarbij er een behoorlijke aanslag wordt gedaan op onze bovenbenen. We lopen nu over de bergweiden van Mandra bij een kleine hut is het weer even zoeken maar we komen weer op het juiste pad. We lopen nu over de Alte Via di Fassa en dalen af door een oud bergwoud. Er is een landslide geweest dus we kunnen niet de normale weg vervolgen. Nee, we moeten niet terug gelukkig... maar wel een omleiding waarbij weer behoorlijk wat geklommen moet worden. Gelukkig wel in de schaduw van de vele dennenbomen. En dan zijn we bij het eindpunt waar we weer een prachtig uitzicht hebben op een ander bergmassief de Crepa Socorda en de achterkant van de Rosengarten. 

 

20180717_DSC4563  

 

Met de kabelbaan Ciampedie dalen we weer af naar Vigo di Fassa. Nou een ijsje hebben we wel verdient en heel slim zit er een Italiaanse ;-) ijssalon bij de uitgang van de kabelbaan.

 

2018-07-22_09-36-20

 

We gaan nog even langs de vvv om te informeren naar The Sounds of Dolomites. Een concertreeks hier in de dolomieten die plaatsvindt op verschillende dagen maar telkens ergens hoog in de bergen en alleen te voet bereikbaar. We kunnen ons opgeven om mee te wandelen met een berggids dus dat doen we. Oeps....morgen weer wandelen en we voelen de benen nu al. Hopelijk niet te veel spierpijn. We laten ons met het busje afzetten bij onze auto en rijden via de supermarkt weer terug naar de camping. We flanzen een heerlijke pasta in elkaar en kijken terug op een prachtige eerste dag in de Dolomieten.

 

 

 


{flike}