Zaterdag 16 januari 2010 La Fortuna naar Monteverde
We zullen eerst even vertellen over het verdere verloop van gisteren. Na het uploaden van alle teksten van de voorafgaande dagen zijn we naar de Thermale baden gegaan. We hadden een voucher voor Ecothermales. Deze bevonden zich achter een oranje muur waarin een poort zat waar we eerst moesten aanbellen. Dit hadden we van te voren gelezen dus maar zo min mogelijk meenemen want je weet maar nooit. Nou dat was prima te doen, bij aankomst kregen we een badhanddoek en een sleuteltje voor een kluisje. Dus je kon mooi je kleding kwijt. We liepen in onze badkleding door een mooie tuin naar de baden. Het zag er allemaal erg mooi uit. En wat opviel, het stonk helemaal niet. Het was waarschijnlijk gewoon water opgewarmd door de warmte van de vulkaan. Het was wel heerlijk warm dus lekker gedobberd. Er was ook een bad wat echt heel erg warm was daar konden we niet erg lang in blijven maar je warmde wel lekker op. Dit was van korte duur want je moest daarna wel weer afkoelen in een ijskoud bad. Na anderhalf uur hadden we het wel gezien en gingen we weer naar ons huisje. Even omkleden want we hadden het plan opgevat om naar de vulkaan te rijden. Je weet maar nooit of er wat zichtbaar is. We hadden al broodjes gehaald en een yoghurtje dus eten konden we in de auto. Aangekomen op het hobbelpad vraagt Sonja zich toch af; moet dit echt. Het is helemaal bewolkt en het is hier pikdonker en dan over zo een slechte weg gaan rijden. Is dit echt wel verstandig? Een lekke band en je zit dik in de problemen. Dus maar omgekeerd en terug naar de lodge. En zo kwam er een eind aan een heerlijke dag in Fortuna.
Vanochtend hadden we geen wekker gezet, we worden toch wel op tijd wakker. En ja hoor, om half acht opgestaan en heerlijk ontbeten met het gezelschap van vele vogels. Alle spullen in de auto en we kunnen weer op pad. Eerst nog even dollars pinnen, drinken halen en gaan. Hier in Costa Rica betaal je heel veel zaken in dollars. Maar in Colonnes kan je ook overal betalen hoor, alleen de wisselkoers is dan altijd ongunstig voor jezelf. De vulkaan is weer bedekt met groot dik wolkenpak dus we hebben echt mazzel gehad gisteren. Joepie.
We rijden om de vulkaan en vervolgens om het meer van Arenal. Dit was vroeger een natuurlijke diepte waarin ze een stuw hebben geplaatst waardoor er nu een groot meer is ontstaan. De weg eromheen slingert zich over de bergen. En het is flink opletten geblazen want overal zitten er grote gaten in de weg. Dan zien we een tweetal apen in een boom zitten. Even verderop gestopt en Sonja is terug gelopen met de camera om ze vast te leggen. Blijken er veel meer te zitten en voor de show doen ze nog een stukje koordansen over de electriciteitskabel over de weg. Nou helemaal fantastisch natuurlijk, deze brulapen zo boven je te zien lopen. Deze beestje zijn niet erg groot. Het lijf is ongeveer 70 cm lang maar ze maken een lawaai. Het zijn echt na-apers. Je loeit een beetje en ze proberen met zijn allen veel harder terug te brullen, wat ook lukt. Het zijn dan ook brulapen, haha. 
Later ging de weg over in een onverharde weg,hiervoor waren we al gewaarschuwd. We zijn zo'n 40 km toch goed voor twee uur heen en weer geschud over een wasbord. Ja dat heet weg. Maar uiteindelijk zijn we toch aangekomen in Santa Elena. We slapen en Claro de Luna een B&B. We hebben een kleine kamer met een ruime badkamer. Ook hier hebben ze weer wireless internet dus we kunnen weer het een en ander op de blog plaatsen. Na aankomst (13.30 uur) boeken we direct een excursie naar de Hanging Bridges, om half drie worden we opgehaald dus we kunnen nog net een broodje scoren en de spullen op de kamer zetten. Snel alles bij elkaar zoeken en we gaan op pad.
Na een hobbelige rit komen we aan bij de hanging bridges. We blijken een guided tour te hebben geboekt. Ook leuk. De gids spreekt niet echt best Engels (met een rare Spaanse tongval) dus het is goed luisteren wat hij allemaal te vertellen heeft. We wandelen een pad af en komen bij de hanging bridges. Dat zijn bruggen tussen bomen gespannen zodat je een ravijn kunt oversteken en tussen de toppen van de bomen loopt. Mooi hoor. Iets minder spectaculair dan we verwacht hadden, maar wel mooi.
Na diverse planten bekeken te hebben, waaronder een wilde tomaat (van ongeveer 0,5 cm doorsnede), mag Sonja nog in een boom klimmen. Inderdaad... niet op een boom, maar IN een boom. Er binnenin welteverstaan. Dit is een boom die helemaal is weggegeten door wurgende slingerplanten, die nu eigenlijk zelf de boom vormen, maar dan zonder binnenkant. Daar is een touwladder in gemaakt en Sonja klimt omhoog. Martin blijft beneden met alle bagage.....:)
Na de tour weer hobbelend met het busje naar het dorp terug. Een erg rugzakken-toeristendorp met langharige baardmannen en dito vrouwen. We eten lekker bij Morphos, boven tegenover de supermarkt, naast de politie. Prima eten hier.
Daarna nog even internetten van de vorige paar dagen en dan lekker slapen, want morgen staat al vroeg de wekker voor de morningwalk in Monteverde Biological Reserve.