29 mei 2023 De laatste dag op de Antigua
We worden wakker in de baai Borebukta. Een paar dagen terug is hier een ijsbeer gespot dus deze hopen we onze laatste dag hier nog te spotten. Waar we beginnen met een een mooie wolkenlucht wordt deze alweer snel grauw en grijs en zo verloopt de dag ook een beetje. De ijsbeer vinden we niet wel een paar walrussen die op de kant liggen te slapen.
Niet echt de aantallen die we van te voren hadden gedacht te zien maar toch. We zijn al blij met elke vorm van wildlife die we te zien krijgen.
Ook aan deze baai grenzen weer verschillende gletsjers.
Plots ziet Martin iets wits in het water, het zal toch niet he? Het zou zomaar een ijsbeer kunnen zijn want deze kunnen ook goed zwemmen. Helaas, het is geen ijsbeer maar wel een Beluga. En die zijn ook best bijzonder. Het schip wordt snel gedraaid en de motor gestopt. Met z'n allen aan het dek spotten of we hem nog een keer zouden zien en hoera, dat lukte. Weliswaar ver weg maar we hebben hem kunnen zien.
Beluga, ook wel de witte walvis genoemd is een tandwalvis en behoort tot de grondeldolfijnen. Beloega komt van het Russische beloecha, dat 'wit' betekent. De Beluga heeft een kleine afgeronden kop, een korte snuit en op zijn voorhoofd een dikke speklaag. Naast dat de beluga geheel wit is heeft hij in tegenstelling tot andere walvissoorten een buigzame nek zodat hij kan knikken en zijn hoofd kan draaien. De Beluga heeft geen rugvin maar een rugplooi. Hij wordt maximaal zeven meter lang en 2000 kg zwaar en bereikt een leeftijd van 30 tot 40 jaar. Gemiddeld zijn Beluga's vier tot vijf meter lang. Ze leven in kleine groepen. Helaas zwemt er nu maar eentje rond. Die af en toe zijn gekromde rug laat zien. Belugas leven in ondiep water in de Arctische gebieden en jagen op vis, inktvissen en kreeftachtigen. Ze kunnen tot 800 meter diep duiken. Als het anderhalve meter lange jong wordt geboren is het grijs van kleur pas als de Beluga volwassen is, krijgt hij zijn melkwitte kleur.
 |
 |
Na een poosje is de Beluga toch echt vertrokken.
We varen we naar de overkant van het Isfjord waar we naar een verlaten Russisch mijndorpje gaan.
Hier werden ooit kolen uit de mijn gehaald maar dat bleek niet rendabel dus is de boel achtergelaten. We lopen langs vervallen gebouwtjes die een mooie indruk geven hoe het hier in de zomer kan zijn.
Veel rendieren in de omgeving en er liggen diverse geweien die worden meegenomen door de crew.
 |
 |
 |
 |
We maken een paar sfeerfoto's en gaan dan terug naar het schip dat vertrekt voor de laatste etappe naar Longyearbyen. Aan het einde van de middag leggen we aan in de haven. De reis zit erop. Hetgeen waar we zo op gehoopt hadden en dat was volgens alle boekjes en informatie vooraf echt niet onwaarschijnlijk is niet gelukt. We hebben geen ijsbeer gezien zelfs niet als heel klein stipje in de verte. Dat is toch wel een hele grote domper van deze verder fantastische reis in een schitterende omgeving.
We hebben nog een heerlijk diner en dan kunnen we de tas weer inpakken. Morgen na het ontbijt moeten we van de boot af dus dat kunnen we beter nu maar doen.
30 mei 2023
Na het ontbijt kunnen we de tassen in de deksalon zetten en lopen we nog even naar het dorp. We hopen nog een paar mooie vogels te spotten maar helaas. Als het dan ook nog begint te regenen besluiten we maar een warme chocomelk te gaan drinken in een café in het dorp. De sneeuw is hier al behoorlijk gesmolten en waar vorige week de skiërs de bergen nog af skiede zie je nu geen sneeuw meer liggen. Om twaalf uur zijn we weer terug bij de boot. Pakken onze spullen en wachten op de flybus die ons naar de luchthaven brengt. Vlakbij de haven staat ook nog zo'n bekend verkeersbord met als waarschuwing 'pas op voor ijsberen, geldt voor heel Svalbard'. Helaas voor ons, wij hebben ze niet gezien.
De vlucht gaat voorspoedig. Op Tromso hebben we een tussenstop waar we allemaal inclusief bagage uit het vliegtuig moeten. De koffer van de band en aan de andere kant van de muur opnieuw door de scan en security. Wat een gedoe allemaal.
We zitten weer en vliegen verder naar Oslo. Helaas gaat er vanavond geen vlucht meer naar Amsterdam dus wederom een overnachting in het Red Radisson hotel op de luchthaven. Even een burger gegeten en gaan slapen.
31 mei 2023
De wekker gaat vroeg want met de eerste vlucht vliegen we terug naar Amsterdam en komt er een einde aan deze prachtige reis. Waar het wildlife echt heel erg tegenviel, daar hadden we echt veel meer van verwacht maar de omgeving is echt onwaarschijnlijk prachtig, groots, overweldigend, schitterend, ongelooflijk.