25 mei 2023 Magdalenefjord en Smeerenburg
Vannacht net na twaalven zijn we aangekomen in het Magdalenefjord. Het fjord is circa tien kilometer lang en zo'n twee tot drie kilometer breed. Het fjord is vernoemd naar Maria Magdalena. Het fjord is in 1596 als eerste ontdekt door Willem Barentsz. De Nederlandse zeevaarder die tijdens zijn drie reizen om een Noordoostelijke Doorvaart te vinden de kust van Nova Zembla in kaart bracht maar ook Spitsbergen en Bereneiland ontdekte.
Na het ontbijt gaan we weer wandelen met de sneeuwschoenen naar de Gullybreen. De zodiacs worden te water gelaten en de gidsen gaan als eerste aan land om te kijken of we hier een landing kunnen maken. Ja het kan dus we kunnen in de zodiacs stappen. Deze varen met twee stuks en allebei 2x heen en weer en iedereen staat aan land.
Dit is een wat zwaardere wandeling, komt mede omdat we direct achter de gids Andreas lopen en dus een pad maken.
Pas als we terug lopen merk je dat het over een gebaand pad een stuk gemakkelijker wandelt. Geeft niet want al het heerlijke eten wat ons hier wordt voorgeschoteld moet wel worden verteerd. Aan de overkant zien we (met de verrekijker) een aantal walrussen liggen. Helaas kunnen we er niet heen met de zodiac omdat de golfslag echt veel te hoog is.
We lopen langs een waterpoel waar we onder het (nu) dunne laagje ijs de prachtige groen blauwe kleur zien van het water.
De gletsjer is nog niet te zien maar als we op een heuvel staan zien we de Gullybreen in de verte liggen.
We lopen verder naar de gletsjer en het is echt een pracht gezicht wat een enorme ijsmassa.
We krijgen nog de waarschuwing 'mocht er een stuk van de gletsjer' afbreken dan zo snel mogelijk heuvelop lopen en geen foto's. De kans op een tsunami is groot en je hebt er niets aan als je nat wordt van het water wat tegen de nul graden is. Als we dichter bij de gletsjer zijn, zien we nog veel pakijs voor de gletsjer liggen.
Op de terugweg lopen we nog even langs voormalige blubberovens van de walvisvaart uit de 17de eeuw. Nu we hier een paar dagen rondvaren op een schip met in de hut een kachel, warme douche, thermokleding en Muckboots. Kan je je niet voorstellen dat 300 jaar terug hier mensen een half jaar aan het werk waren in de walvisvaart. De walvissen zwommen wel het fjord in maar als deze geschoten waren moest deze nog wel met de roeiboot naar de kant gebracht worden. De zodiacs zijn er weer om ons op te pikken bij de kant en terug te brengen naar de Antigua.
Als we terug aan boord komen staat er weer een heerlijke lunch klaar, hotdogs dit keer.
Eidereenden zien we hier ook regelmatig zitten. Dit zijn best wel grote eenden Waarbij de mannetjes een zwart-wit verenkleed hebben en de vrouwtjes bruin zijn. Zodra het schip in de buurt komt vliegen ze direct op.
Ondertussen varen we het fjord uit en gaan via de buitenkant van de eilanden Danskoya en Amsterdamoya. De wind is echter veel te heftig dus we keren om en gaan tussen de eilanden door weer richting het vaste land. Ten Oosten van het eiland Amsterdamoya willen we naar het Noorden varen. Maar helaas we komen in een potdichte mist. Dit is de poolmist die vanaf de Noordpool naar het zuiden drijft. Dit is vergelijkbaar met grondmist in de polder. Alleen hier is de laag een stuk hoger zodat het zicht ook niet zoveel is. We varen langs Smeerenburg waar we het gedenkteken nog net kunnen zien.
Het is inmiddels ook gaan sneeuwen en de temperatuur is gezakt naar 6 graden onder nul. Het is dan ook guurkoud. Maar we zitten heerlijk warm binnen voornamelijk op de nieuwe cabine op het dek. Deze is in het eerste Corona jaar op de Antigua gebouwd en een fantastische plek om te zitten. Rondom zicht en lekker warm uit de wind.
Dat het zo koud is, is niet verwonderlijk we zijn vanmiddag op het meest noordelijke punt van deze reis aangekomen 79 graden en 44 minuten Noord
De wind is stevig dus we schudden behoorlijk heen een weer. Omdat er toch niet veel te zien is vanwege de poolmist gaan we een uurtje op tuk. Als de boot zo schommelt kan je beter even slapen dan heb je er ook geen last van. De boot stampt lekker door.
Toch maar opgestaan en weer naar boven. Inmiddels varen we naar de Smeerenburggletsjer. Voor de gletsjer ligt nog een heel veld pakijs waar meestal walrussen op liggen. Helaas is het ijs al een stuk dunner geworden en zien we er maar één rond het ijs zwemmen. Helaas is deze ook weer snel verdwenen.
We kunnen wat langer genieten van de Minky wales. Prachtige walvissen die met minstens twee zijn. Het is goed zoeken waar ze zwemmen want ze komen maar twee keer boven water dus de eerste keer spotten en vervolgens proberen vast te leggen op de foto.
Het is inmiddels steenkoud en het sneeuwt en waait nog steeds. De vingers worden dan ook steenkoud en de knopjes op de camera zijn bijna niet meer te bedienen. Dan keren we weer om en vertrekken uit het Smeerenburgfjord.
Een spelletje Keezen gespeeld om de tijd te doden en om half elf gaan slapen.
