In het donker varen we over de Zambezi rivier terug naar de auto. De rit is niet zo lang vandaag maar we moeten wel al om 9 uur in Kasane zijn om de auto in te leveren. Daarvoor moeten we eerst de grens over van Namibië naar Botswana. Altijd spannend.
22 oktober 2022 Naar Chobe in Botswana
De dag begon vandaag heel vroeg, maar dan ook echt heel vroeg. Om half vijf ging de wekker. Bij het eerste ochtendlicht varen we terug naar de bewoonde wereld. Echter om vijf uur is het nog pikdonker. Gisteren was het wel al licht om 5 uur maar waarschijnlijk omdat het vandaag helemaal bewolkt is, is het nog donker. Om kwart over vijf komt het eerste licht en ook Mazula die ons met de boot terug gaat brengen.
In een klein bootje racen we over de Zambezi rivier terug naar Mumbala Zambezi Camp. Daar komen we om kwart voor zes aan. Nog even naar het toilet en de auto weer inladen en hup op weg naar Botswana.
Het is zo'n 80 kilometer naar de grens en we kunnen goed doorrijden. Onderweg eten we het broodje op wat we in onze ontbijtbox hebben gekregen en om vijf minuten voor zeven uur zijn we bij de grens. De grens gaat pas om zeven uur open dus we moeten nog even wachten.
Exact om zeven uur gaat de slagboom open en kunnen we doorrijden. Eerst moeten we ons melden bij een kantoortje waar we bij immigration het immigratieformulier moeten inleveren en onze paspoorten moeten laten zien. Een mooie stempel rijker mogen we door rijden.
Als het goed is zijn we nu Namibië uit en rijden we in een soort van niemandsland. We steken de Chobe rivier over en komen bij de grens bij Botswana. Hier moeten we weer ons paspoort laten zien en krijgen we weer een stempel. We moeten een formulier invullen wat voor de auto blijkt te zijn. Het 'Cross Border formulier' voor de auto wordt niet naar gevraagd. We moeten een bedrag betalen voor de auto. Dit is de Road Tax die je moet betalen in Botswana. Of dat gebaseerd is op het aantal dagen dat je hier bent is ons niet duidelijk.
Dan kunnen we weer verder. Nog een volgend loket waar we het betalingsbewijs wat we voor de auto hebben gekregen moeten inleveren en we kunnen door. We rijden direct door Chobe N.P. wat direct over de grens begint. Behalve een tweetal Dikdiks (kleine reeënsoort) is er weinig te zien tot we in de verte een aantal olifanten de weg zien oversteken. Die zijn alweer verdwenen in de bush als we op die hoogte zijn maar toch gezien.
We rijden door naar Kasane Airport waar we de auto moeten inleveren. Helaas hier is geen benzine station dus toch maar even Kasane inrijden. Op de van te voren gedownloade kaarten in Google Maps, vinden we een benzine station en rijden we er zo heen. Als we vertellen dat de tank helemaal vol moet omdat we de auto ingeleverd moet worden vraagt het meisje heel slim of we nog spullen hebben die we toch weg moeten doen. Ja hoor, nog een 5 liter fles met water en een paar rollen WC papier. En we hadden ook nog een borstel gekocht om het stof uit de achterbak te vegen. Die kan hier ook wel blijven. Zij ook weer blij en wij blij dat we er van af zijn.
Bij Kasane Airport staan de mannen al, die de auto terug gaan rijden naar Namibië. Echter van Europcar zelf is er nog niemand te bekennen. Deze wordt gebeld en na een kwartiertje is hij er. Op zijn lijst stond dat wij er pas om drie uur vanmiddag zouden zijn. Raar, maar toch goed gekomen. De auto wordt gecontroleerd en alles wordt ingevoerd.
Om half tien komt de gids die ons meeneemt op een safari door Chobe N.P. De tassen achter in de auto en de fototassen naast ons op de bank. Chobe is een heel groot Nationaal Park wat zich uitstrekt van het Noordoosten in Botswana tot aan de Okavanga delta in het Westen. We rijden het park in en komen al gauw op een uitzicht punt. Je ziet dat het park wat hoger ligt en dan afdaalt tot de Chobe rivier. Aan de overkant van de rivier ligt Namibië en is het land vlak.
In de rivier ligt een groot eiland waarop een vlag staat. Dit is de vlag van Botswana. Het was nl. niemandsland en Namibië en Botswana eisten beide het eiland op. Dit is zelfs bij het Internationale Gerechtshof in Den Haag geweest. Het eiland is toch toegewezen aan Botswana omdat Botswana het als natuurgebied ging beheren en Namibië het wilde cultiveren voor akkerbouw.
Tussen de struiken door zien we een grote groep Olifanten lopen. Deze dalen af naar de rivier om af te koelen.
Dan zien we een grote Gier in de boom zitten.
Er zweven er een aantal in het rond. Dat betekent meestal dat er een dood dier ergens ligt. En dat klopt in de verte zien we een dode olifant liggen met daarop en om wel tien grote gieren die het karkas helemaal leeg eten.
Het zou mogelijk kunnen zijn dat er ook leeuwen in de buurt liggen. En als we verderop een aantal jeeps stil zien staan is het bingo. Onder een boom liggen drie leeuwen uitgeteld te slapen. Eén kijkt wat slapperig in het rond. Verder weinig actie dus we rijden verder.
Er liggen hier ook best veel krokodillen in het water.
Inmiddels hebben we goed zicht op het water en we zien heel veel (maar dan ook écht veel) olifanten naar het water lopen.
Ze gaan eerst drinken en daarna nemen ze een modderbad. De kleintjes rollen echt letterlijk door de modder en de grote olifanten spuiten met hun slurf de modder over hun lijf.
Dit is echt gaaf. We zien wel honderd olifanten zover als we kunnen kijken.
Na het modderbad lopen ze verder de rivier in en drinken nog meer.
Olifanten drinken wel 200 liter water op een dag en hun slurf kan wel 9 liter water opzuigen in één teug. De slurf gieten ze dan leeg in hun bek.
Tijdens het drinken wordt er ook veel gespeeld door de olifanten. Je ziet ze stampen in het water en de kleineren gaan helemaal onder water.
Daarna lopen ze verder de delta in naar het volgende eiland om daar lekker te grazen. De olifanten blijven maar komen. Het zijn er echt enorm veel.
Achter ons zien we ook nog een groep Buffels aankomen lopen die ook naar het water gaan.
Dan gaan we terug het land in dus weg van de rivier. De gids hoopt nog het een en ander te spotten voor ons. Maar naast de gebruikelijke Springbokken zien we niet veel.
Sonja spot nog een Afrikaanse Visarend en een Giraf maar verder is het weinig.
Door het mulle zand rijden we terug naar de ingang van het park hierbij passeren we nogmaals de leeuwen dit nog steeds lui liggen te slapen.
In het park mag je overigens ook zelf rondrijden maar de paden bestaan allemaal uit heel mul en los zand dus je moet wel over een goede 'hoge' 4x4 beschikken en een beetje 4x4 kunnen rijden wil je het zelf doen. Voor ons was het geen keuze dus helemaal prima.
Helaas een Luipaard of Cheetah hebben we niet gezien deze vakantie en dat blijft ook zo. Erg jammer. Cheetahs zijn hier hoogst zelden maar Luipaarden moeten er wel rondlopen.
De gids brengt ons naar onze lodge voor vanavond. Dit is de Kubu Lodge die verscholen in het groen voorbij Kasane ligt.
Op de één of andere manier hadden we in onze gedachten dat we de laatste nacht in een luxe lodge zouden verblijven om een dag/nacht bij te komen van de intensieve reis. Maar helaas dat valt tegen. We hebben een chalet maar helaas zonder airco alleen een fan en een losse ventilator. Het is echter bloedheet dus we zijn behoorlijk teleurgesteld. Dit gaat een hete nacht worden terwijl we morgen ook een lange reisdag voor de boeg hebben.
Rond de lodge lopen wel leuke kleine reetjes rond. Het zijn de jongen van een Koedoe. Prachtige rode vacht en gigantische oren.
We gaan eerst maar eens lunchen. We bestellen een spaghetti Bolognese die er prima ingaat. Na het eten gaat Sonja nog op zoek naar leuke vogeltjes.
Het is al een lange dag vandaag. We hebben geen zin om een beetje sip in ons hokje te blijven zitten vanmiddag dus we gaan nog op een boottochtje over de Chobe rivier vanmiddag.
Om drie uur worden we naar de boot gebracht. We stappen in bij Brian. Het is een klein bootje waarin alleen wij tweeën meevaren. Weer een privé safari dus. Echter de motor van de boot maakt rare geluiden (het lijkt wel wat te haperen soms, alsof het soms wel en soms niet kracht geeft, heel bijzonder) en de schipper/gids lijkt wat onervaren maar wel enthousiast. Het zijn soms van die dagen, maar we maken er het beste van.
Het is heel toeristisch hier want als we langs Kasane varen zie je overal aanlegsteigers waar een bootcruise vertrekt. Ook op het water vaart van alles rond. Hele flatgebouwen drijven hier langs. Soms boten met wel drie verdiepingen met lounge hangstoelen bovenop en een bar op de 2e verdieping. Je moet er niet aan denken bovenop te zitten. Het is nog steeds smoorheet, de thermometer zal de 40 graden bijna aantikken.
Alle boten varen dezelfde route en zoeken de dieren op. Onze gids vaart er ook maar achteraan. Althans dat probeert hij want de boot lijkt soms niet te doen wat hij wil. Vooruit, achteruit, vol gas, stil, een rondje. We hebben geen idee wat hij doet maar we laten het maar gebeuren en geven aan als we weer verder willen. Dat blijkt het beste te werken.
Op een eiland lopen Waterbuffels en Nijlpaarden heerlijk te grazen. Als je inzoomt op de foto zie je daar ook nog een Krokodil liggen. Bijzonder want je zou denken dat die zo in de poten van de Buffel kan bijten.
We zien Krokodillen en eentje zelfs zo dichtbij dat de lens niet eens meer wil scherpstellen omdat de schipper de boot met de punt bijna in de krokodil parkeert die op de oever ligt te zonnen. Te dichtbij en Sonja die voorop zit vraagt de schipper dan ook om weg te gaan. Het kan ook te gek.
We zien Waterbuffels (ver weg) en diverse Nijlpaarden komen nieuwsgierig boven water.
Nijlpaarden zie je overdag eigenlijk nooit op het land omdat dat veel te warm is. Echter hier grazen sommigen ook overdag en dat is best bijzonder.
Ze komen meestal niet in de volle zon het water uit en grazen 's nachts. Maar als ze het toch doen, scheidt hun huid een soort natuurlijke zonnebrand uit en houden ze het wel even uit om dan snel weer het water in te gaan.
Diverse groepen olifanten hebben hier vandaag gegraasd en de meesten zijn alweer terug naar het vaste land om onder de bomen wat schaduw op te zoeken. Er staan er nog maar een paar. Dat patroon van 's morgens een modderbad en drinken/zwemmen en 's middags grazen en dan weer terug aan land blijkt dagelijks te gebeuren.
In het gras liggen nog een tweetal Waterbokken. We hebben al vele soorten gezien maar deze is nieuwe voor ons.
Langs de slootkant loopt een Water Thick-knee (Watergriel). Hij behoort tot de familie van de Grielen, wij hebben er nog nooit van gehoord. Dus weer wat geleerd.
Dan draaien we om en varen weer terug. Gelukkig zijn we niet de allerlaatste boot want met de gebrekkige motor voelt dat niet helemaal veilig.
's Avonds hebben we een heerlijk diner bij de lodge.